Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Μια χρονιά φεύγει. Ας υποδεχτούμε το 2016.



Φτάνοντας πλέον το τέλος του 2015, ήρθε η ώρα για να γράψω το γεγονός της χρονιάς που για μένα ήταν το πιο εντυπωσιακό. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ, γιατί αυτό το γεγονός με αφορά κι όλας. Δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από το ταξίδι μας με τη Σοφία στις ΗΠΑ, το περασμένο καλοκαίρι.

Roche Harbor 
Ήταν Αύγουστος του '14, όταν ο Matt, μας έστειλε την πρόσκληση να μας φιλοξενήσει στο Bellingham, αφού θα μας έβγαζε και τα αεροπορικά εισιτήρια! Για μένα δεν έμπαινε θέμα, αλλά και η Σοφία δεν δυσκολεύτηκε να πει το ΝΑΙ. Μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη '14 τα εισιτήρια είχαν κλειστεί. Αυτό ήταν κάτι που με τρόμαζε, να προγραμματίσω κάτι ένα χρόνο πριν, το θεωρούσα πρόκληση στην ίδια τη ζωή! Τελικά λειτούργησε. Όλα πήγαν κατ' ευχήν. 
Mt. Baker
Κι εκεί, κατά το Γενάρη του '15 ο Matt μας ενημερώνει ότι τέλη Μαΐου θα έρθουν με τη Nina στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός ταξιδιού μελέτης "στα βήματα του Αποστόλου Παύλου". Μετά το τέλος του οργανωμένου ταξιδιού, μας ρωτούσε αν μπορούσαμε να τους φιλοξενήσουμε μερικές μέρες. Ούτε συζήτηση βέβαια, δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά. Κι αυτό περπάτησε πολύ καλά, παρόλο ότι είχε μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Το αναφέρω ως γεγονός, γιατί η ολιγοήμερη επαφή που είχαμε στην Ελλάδα με τον Matt και τη Nina μας βοήθησε να γνωριστούμε καλύτερα και τελικά να είναι πιο εύκολη η διαμονή μας στην Αμερική. 

Ήταν τέλη Ιουλίου που ξεκινήσαμε για το Seattle, μέσω Toronto και New York. Όλα πήγαν τελικά καλά - και άμα τα βλέπεις προς τα πίσω ακόμα καλύτερα - παρόλο που οι Καναδοί έχασαν τις βαλίτσες μας και εξαιτίας αυτού χάσαμε τις 2 επόμενες πτήσεις. Ας είναι καλά η Σοφία με το eagle's eye (το μάτι του αετού) κατά τον Matt που βοήθησε να τις βρούμε!

Butcher's Gardens
Τι φιλοξενία, τι άνθρωποι, τι οικογένεια. Μέχρι τώρα έλεγα - ομολογώ μ' έναν υπερβολικό τρόπο - ότι ο Ξένιος Δίας είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και γι' αυτό είμαστε πάντα πρόθυμοι να φιλοξενήσουμε τους "πέραν του Ατλαντικού' συγγενείς τρίτης και τέταρτης γενιάς. Όμως ο Matt, η Nina, αλλά αργότερα και η Meg και ο Mark και όλοι οι άλλοι συγγενείς έδειξαν ότι ξέρουν πολύ καλά να εφαρμόζουν στην πράξη τις επιταγές της φιλοξενίας. Ποιος ξέρει, ίσως η ανατροφή από τον Έλληνα popouli (παπούλη) να είχε παίξει το ρόλο της! 


Pacific City
Τι ν' απαριθμήσω από μέρη που πήγαμε - Bellingham, Fairhaven, la Conner, Mt. Baker, Chuckanut Dr., νησιά San Juan - στην πολιτεία της Washington. Και μετά, με το αυτοκίνητο που μας έδωσε ο Matt, στη British Columbia του Καναδά - Vancouver, Victoria με τους καταπληκτικούς Butchart's Gardens. Και μετά δρόμο για το Pacific City στο Oregon, από το Porto Angeles μέσω της παραλιακής 101, που φτάνει μέχρι το Μεξικό. Εκεί στο  Pacific City ο Riley είχε νοικιάσει για μια βδομάδα δύο μεγάλα εξοχικά για το reunion, τη συγκέντρωση όλης της οικογένειας με αφορμή το ταξίδι μας. ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ, ο απέραντος ΩΚΕΑΝΟΣ στα πόδια μας. Κι όμως, κανείς να μη κολυμπάει. Μόνο σέρφινγκ κι αυτό με ολόσωμες στολές!

Pacific City

Η συνέχεια στο σπίτι της Meg, στο Newberg, έξω από το Portland. Όμως ο Mark ήθελε να μας περιποιηθεί. Ακολούθησαν το Bendt, Sunriver, Crater Lake (μια τεράστια λίμνη στο βουνό, από κατάρρευση του ηφαιστειακού κώνου) μέσα στους καπνούς από τις μεγάλες πυρκαγιές του Αυγούστου στο Όρεγκον. Και μετά πίσω στο Portland (να δούμε το εργοστάσιο γάλακτος του Έλληνα παππού, που λειτουργεί ακόμη από το '35) και στο Corvallis, στο κτήμα της οικογένειας. Να μην ξεχάσω βέβαια το τόσο φιλόξενο για αγορές(!) outlet στο Woodburn, για το οποίο η Meg είχε φροντίσει να μας ενημερώσει έγκαιρα! Βέβαια, όποιος ισχυρίζεται ακόμη ότι η Αμερική είναι φτηνή, μάλλον έχει καιρό να πάει ή η κρίση δεν τον έχει επηρεάσει. Το μόνο φτηνό ήταν η βενζίνη. Όλα τα άλλα, φαΐ, διαμονή, ένδυση, υπόδηση, εξοπλισμός από ακριβά έως πολύ ακριβά. 
Crater Lake

Pikes, Seattle
Και μετά, πάλι στην Highway 5 για το Seattle, με την Aleya, τον Joshua και τον απίθανο μικρό Joshia να μας περιμένουν. Χρειάστηκε όμως να περάσουμε ένα βράδυ στην Lakewood για να μπορέσουμε να δούμε την περίφημη γέφυρα Tacoma (που τώρα πλέον είναι διπλή). Pikes στο Seattle, τι αγορά, υπέροχη και μοναδική!  
New York
Κι εκεί στα τέλη Αυγούστου πλέον, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μιας επιστροφής όμως, που περνούσε από τη Νέα Υόρκη. Σίγουρα δεν φτάνουν τρεις μέρες γι αυτή την πόλη. Τι πόλη! Η ΠΌΛΗ. Και η Σοφία να μ' έχει ζαλίσει μήνες πριν - τι την ήθελες τη Νέα Υόρκη; Ευτυχώς, τώρα δηλώνει - θα έμενα στη Νέα Υόρκη! Μετά από ένα μήνα στα βορειοδυτικά με όλα να λειτουργούν "political correct", εδώ ξαναείδαμε ανθρώπους να περνούν με κόκκινο! Και το ξενοδοχείο, άνοιγες την πόρτα κι έβγαινες στην Times Square! Η αίσθηση του déjà vue πολύ έντονη. 5η και 6η λεωφόρος, Ροκφέλερ Σέντερ, Βιβλιοθήκη, 42η οδός, Chinatown, μετρό, Καθεδρικός Αγ. Πατρικίου, λεωφόρος Μπρόντγουεϊ, Μητροπολιτικό Μουσείο, Σέντραλ Παρκ, Tribecca, Bryant Park, Wall street. Τι να δεις και τι ν' αφήσεις! 


Times Square

Η επιστροφή μέσω Μονάχου με τη Λουφτχάνσα. Η πτήση εξαιρετική, η Σοφία ενθουσιασμένη. 
Να έχουμε την υγεία μας και το 2016 που έρχεται, ας μας στερήσει λιγότερους πολύτιμους ανθρώπους μας.

ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ  ΦΙΛΟΙ  ΜΟΥ.

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1642 γεννήθηκε Isaac Newton.



Σαν σήμερα, στις 25 Δεκεμβρίου 1642 (σύμφωνα με το ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε στην Αγγλία), γεννήθηκε ο Sir Isaac Newton στο Woolsthorpe Manor του Lincolnshire,  Αγγλία. 
Θεωρείται ο πατέρας της Κλασικής Φυσικής, καθώς ξεκινώντας από τις παρατηρήσεις του Γαλιλαίου (ο Νεύτων γεννήθηκε τη μέρα που πέθανε ο Γαλιλαίος), αλλά και τους νόμους του Κέπλερ για την κίνηση των πλανητών, διατύπωσε τους τρεις μνημειώδεις νόμους της κίνησης και τον σπουδαίο «νόμο της βαρύτητας». Μεγάλης ιστορικής σημασίας υπήρξαν ακόμη οι μελέτες του σχετικά με τη φύση του φωτός, καθώς επίσης και η καθοριστική συμβολή του στη θεμελίωση των σύγχρονων μαθηματικών και συγκεκριμένα του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού.  
Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει και τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε με τη γιαγιά του, επειδή η μητέρα του είχε ξαναπαντρευτεί. Πιστεύεται γενικά ότι η προσωπικότητά του, που διαμορφώθηκε αργότερα σε στρυφνή και αντικοινωνική, αναμφισβήτητα επηρεάστηκε από το ότι δεν είχε γνωρίσει τον πατέρα του και το ότι η μητέρα του τον άφησε μόνο του σε μικρή ηλικία.
Τις πρώτες σπουδές του, που στηρίζονταν στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία,  τις ολοκλήρωσε στο The King's School στο Grantham. Στις 5 Ιουνίου του 1661, ο νεαρός Νεύτων εισάγεται στο Κολλέγιο Trinity του Cambridge. Λαμβάνει το πρώτο πτυχίο του το 1665 και με υποτροφία, μετά από τρία χρόνια (1668), ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του. 
Το 1669 διορίζεται στη Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο Trinity παίρνοντας τη θέση του καθηγητή του, Isaac Barrow
Το 1672 ο Νεύτων εντάχθηκε στην Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου (Royal Society of London). Είχε έτσι την ευκαιρία να έρθει σε επαφή, προσωπικά ή αλληλογραφώντας και με άλλους επιστήμονες, με πιο γνωστούς ίσως τον Gottfried Wilhelm Leibniz, με τον οποίο ο Νεύτων είχε μεγάλη διαμάχη για τη διεκδίκηση της πατρότητας του μαθηματικού λογισμού και τον φιλόσοφο John Locke, ιδρυτή του εμπειρισμού, με τον οποίο είχε επικοινωνία επάνω σε θεολογικά ζητήματα.
Είναι αλήθεια ότι ο Νεύτων δεν είχε μόνο επιστημονικές ανησυχίες. Από την ίδια χρονιά που διορίστηκε στη Λουκασιανή Έδρα, εκτός από τα μαθηματικά και την οπτική, άρχισε παράλληλα να ασχολείται με την αλχημεία και τη θεολογία.
Ωστόσο, όταν το καλοκαίρι του 1684 ο Νεύτων συζήτησε με τον Edmond Halley για θέματα Κινηματικής, αποφάσισε να διακόψει καθετί άλλο και να ασχοληθεί σοβαρά με τη ΜηχανικήΤο αποτέλεσμα ήταν να ολοκληρώσει μέσα σε τρία χρόνια ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά έργα του αιώνα του -και όχι μόνο- το Philosophiæ Naturalis Principiæ Mathematica. Σε αυτό το αυστηρά δομημένο έργο ο Νεύτων βασίζεται εν μέρει στα θεωρητικά αποτελέσματα του Κέπλερ και εξάγει το γνωστό νόμο της παγκόσμιας έλξης θεμελιώνοντας τη Μηχανική. Εγκαθίδρυσε έτσι μία κοσμολογική άποψη για τη Βαρύτητα που κυριάρχησε στην επιστημονική κοινότητα, ώσπου να την αναθεωρήσει ο Albert Einstein το 1915 με τη γενική θεωρία της σχετικότητας.
Μετά την έκδοση του Principiæ Mathematica και μέχρι το 1696 που έφυγε από το Καίμπριτζ, επέστρεψε ξανά στις δευτερεύουσες ασχολίες του και άρχισε να χάνει σταδιακά το ενδιαφέρον του για τη Λουκασιανή Έδρα. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1689 εκλέχθηκε μέλος του κοινοβουλίου καθώς και ότι το φθινόπωρο του 1693 υπέστη νευρική κατάπτωση. Όταν ένας από τους παλιούς  μαθητές του μπόρεσε να του εξασφαλίσει τη θέση του διευθυντή του εθνικού Νομισματοκοπείου (Warden of the Mint), αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Λουκασιανή Έδρα (πράγμα που τυπικά έγινε το 1701) και να μετακομίσει στο Λονδίνο, ώστε να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα.
Από τη στιγμή που ο Νεύτων έφυγε από το Καίμπριτζ, μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό και η επιστημονική του δραστηριότητα. Συνέχισε να ασχολείται με μαθηματικά προβλήματα, αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τις δημοσιεύσεις των εργασιών του. Ήταν τα χρόνια της διαμάχης με τον Λάιμπνιτς. Χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο, προσπάθησε, αποτελεσματικά ως ένα βαθμό, να πείσει την επιστημονική κοινότητα ότι ο μαθηματικός λογισμός ήταν δική του επινόηση και ότι ο Λάιμπνιτς δεν έκανε τίποτε άλλο από το να οικειοποιηθεί τις δικές του ιδέες. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να ξεπεράσει τις παλιές του επιφυλάξεις και να εκθέσει στην κρίση των συναδέλφων του τις παλιές ανακαλύψεις του, σε έναν αγώνα δρόμου να κατοχυρώσει τους ερευνητικούς του καρπούς. Μέχρι το 1711 είχαν εκδοθεί από μία τουλάχιστον φορά τα Opticks (1704), Tractatus de Quadratura Curvarum (1704), Enumeratio Linearum Tertii Ordinis (1704), Arithmeticæ Universalis (1707), De Analysi (1711), Methodis Differentialis (1711) καθώς και δύο ακόμη φορές το Principiæ Mathematica (1713, 1726). Εννιά χρόνια μετά το θάνατό του, εκδόθηκε για πρώτη φορά το De Methodis Fluxionum et Serierum Infinitarum (1736).
Το Νοέμβριο του 1703 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. 
Πέθανε από πάθηση των πνευμόνων σε ηλικία 84 ετών, στις 20 Μαρτίου 1726, στο Kensington του Middlesex, Αγγλία.

Οι τρεις νόμοι του Newton σε κινούμενα σχέδια από φοιτητές του MIT.

Πηγή: Today in Science History

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Μηχανικά Κύματα - 35 Ερωτήσεις Πολλαπλής Επιλογής με το πρόγραμμα Hot Potatoes.



Φυσική Γ' Λυκείου Θετικού Προσανατολισμού

Οι 35 ερωτήσεις Πολλαπλής Επιλογής που περιέχονται στην ανάρτηση προέρχονται κυρίως από θέματα πανελλαδικών εξετάσεων Γ' Λυκείου και τα ψηφιακά εκπαιδευτικά βοηθήματα.

Μπορείτε να βρείτε και να απαντήσετε στις ερωτήσεις ΕΔΩ.

Σαν σήμερα...1882 ανάβουν τα πρώτα λαμπάκια σε χριστουγεννιάτικο δένδρο.


Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο με λαμπάκια 
του Edward H. Johnson, φωτογραφημένο στις 25 Δεκεμβρίου 1882. 

Σαν σήμερα, στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Edward H. Johnson άναψε για πρώτη φορά διακοσμητικά ηλεκτρικά λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δένδρο του. Ο Edward Johnson ήταν φίλος και συνεργάτης του Thomas Edison στην Edison Illuminating Company. Μέχρι τότε τα χριστουγεννιάτικα δένδρα διακοσμούνταν με αναμμένα κεριά, με αποτέλεσμα να γίνονται πολλές πυρκαγιές την περίοδο των εορτών. 
Το 1901, στο τεύχος Δεκεμβρίου του γυναικείου περιοδικού Ladies' Home Journal, εμφανίστηκε η πρώτη εμπορική διαφήμιση για λαμπάκια χριστουγεννιάτικου δένδρου, από την εταιρεία Edison General Electric Co. Η κατασκευή αποτελείτο από σύρματα που κατέληγαν σε 9 πρίζες, με μικρά λαμπάκια των 2 κηρίων που λειτουργούσαν με τάση 32V. Τα επόμενα χρόνια αυτές οι διακοσμητικές λάμπες έγιναν της μόδας ανάμεσα στους πλούσιους Αμερικανούς. Όμως, μετά τη δεκαετία του 1920 άρχισε η ευρύτερη κατανάλωσή τους. 

Η πρώτη εμπορική συσκευασία
με λαμπάκια από την General Electric.  

Σήμερα το πρωί το χειμερινό ηλιοστάσιο στο βόρειο ημισφαίριο της γης. Τι είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο και πώς φαίνεται από το Διάστημα;



Σήμερα Τρίτη 22 Δεκεμβρίου, στις 06:48 ώρα Ελλάδος, ξεκινά και αστρονομικά ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, καθώς ο Ήλιος θα φθάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του στον ουρανό που ονομάζεται χειμερινό ηλιοστάσιο.
Η πρώτη «επίσημη» νύχτα του χειμώνα θα είναι και η μεγαλύτερη του έτους. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας στο αποκορύφωμά της.

Περισσότερα:  Στο in.gr

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1901 γεννήθηκε ο Robert Van de Graaff.


Το 1933, σ' ένα δείπνο αποφοίτων στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, 
ο Van de Graaff επιδεικνύει μια ηλεκτροστατική γεννήτρια του 1,5 MV.

Σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου 1901 γεννήθηκε ο Robert Jemison Van de Graaff στην Tuscaloosa της Αλαμπάμα, ΗΠΑ.
Ο Van de Graaff υπήρξε πρωτοπόρος στο πεδίο της πυρηνικής φυσικής, καθώς ανακάλυψε μερικά από τα πρώτα τμήματα των επιταχυντών. Ευρύτερα έγινε γνωστός με την περίφημη ηλεκτροστατική γεννήτρια που φέρει το όνομά του και για την οποία κάθε φυσικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό αν είχε στο σχολείο του. Βέβαια, αναφέρομαι στις μηχανές Van de Graaff της εποχής 60, 70 που υπήρχαν στα παλιά σχολεία (είχα την τύχη να έχω μια τέτοια μηχανή στο 39ο Λύκειο της Αθήνας στη δεκαετία του 80) και όχι στις κινέζικες του 90 που ήταν για πέταμα! 
Το 1923 ο Van de Graaff πήρε master από το Πανεπιστήμιο της Alabama, ως μηχανολόγος μηχανικός. Μετά την αποφοίτησή του δούλεψε ως μηχανικός στην Alabama Power Co. Το 1924 ταξίδεψε στην Ευρώπη για να σπουδάσει ατομική φυσική στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, απ' όπου το 1928 πήρε το διδακτορικό του. Ήταν στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης που κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να προωθηθεί η έρευνα της σωματιδιακής φυσικής έπρεπε να επιτευχθούν μεγάλη επιτάχυνση των σωματιδίων και υψηλές διαφορές δυναμικού. Έτσι, το 1929 κατασκεύασε την πρώτη ηλεκτροστατική γεννήτρια, που πήρε το όνομά του και με την οποία μπορούσε να επιτύχει διαφορά δυναμικού (τάση) 80000 V. Το 1930 επέστρεψε στις ΗΠΑ και συνέχισε να βελτιώνει την ηλεκτροστατική μηχανή του πετυχαίνοντας τάση επτά εκατομμυρίων βολτ (7 MV) το 1931.  
Από το 1931 έως το 1934 εργάστηκε ως βοηθός ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), όπου το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής, μένοντας εκεί μέχρι το 1960.  
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Van de Graaff ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Τη δεκαετία του 50 ίδρυσε την «Μηχανολογική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation) με τον John G. Trump, θείο του κτηματομεσίτη Donald Trump, επόμενου προέδρου των ΗΠΑ
Ο Van de Graaff πέθανε στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης στις 16 Ιανουαρίου 1967, σε ηλικία 66 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1953 πέθανε ο Robert Millikan.


Ο Robert Millikan περίπου το 1923.

Σαν σήμερα, στις 19 Δεκεμβρίου 1953, πέθανε ο Robert Andrews Millikan στο San Marino της Καλιφόρνιας, ΗΠΑ.

Ο Μίλικαν ήταν πειραματικός φυσικός, γεννημένος στο Morrison του Ιλινόις στις 22 Μαρτίου 1868. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Oberlin του Ohio το 1891 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Columbia το 1895. Ήταν ο πρώτος που πήρε ένα PhD από αυτό το τμήμα. Το 1896 έγινε βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Chicago, όπου το 1910 έγινε τακτικός καθηγητής.

Από το 1909 ο Μίλικαν είχε ξεκινήσει ένα πείραμα για να μετρήσει το ηλεκτρικό φορτίο ενός ηλεκτρονίου. Το 1910 χρησιμοποίησε μια καινούρια πειραματική συσκευή στην οποία χρησιμοποιούσε σταγόνες λαδιού, αντί νερού που εξατμιζόταν πολύ γρήγορα. Η τιμή που βρήκε ο Μίλικαν για το φορτίο του ηλεκτρονίου θεωρούνταν για αρκετά χρόνια σωστή, όμως το 1929 διαπιστώθηκε ότι αυτή είχε ένα σφάλμα της τάξης του 1%. Σήμερα δεχόμαστε ότι το φορτίο του ηλεκτρονίου είναι  |e|= 1,6.10-19 C.

Το 1912 ασχολήθηκε με τη μελέτη του φωτοηλεκτρικού φαινομένου που είχε περιγράψει ο Αϊνστάιν από το 1905, με σκοπό να καταρρίψει τις απόψεις του Αϊνστάιν, μιας και ο ίδιος πίστευε στην κυματική φύση του φωτός. Παρόλο που στα αποτελέσματα της εργασίας που δημοσίευσε το 1914 υπήρχε πλήρης απόδειξη των απόψεων του Αϊνστάιν, δεν κατάφερε να πειστεί περί της ορθότητας της θεωρίας του  Αϊνστάιν. Μελετώντας πειραματικά το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο μπόρεσε να προσδιορίσει την τιμή της σταθεράς h του Planck 

Αν και ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του Μίλικαν είχε να κάνει με την μοντέρνα σωματιδιακή φυσική, εν τούτοις ο ίδιος εμφανιζόταν μάλλον συντηρητικός στις απόψεις του για τις εξελίξεις στη φυσική στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα.  

Το 1921 άφησε το πανεπιστήμιο του Chicago για τη θέση του διευθυντή του Εργαστηρίου Φυσικής Norman Bridge, στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (Caltech) στην   Pasadena της Καλιφόρνιας. 

Το 1923 ο Μίλικαν πήρε το Nobel Φυσικής για την μέτρηση του φορτίου του ηλεκτρονίου, αλλά και για την εργασία του στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Ήταν το πρώτο Nobel Φυσικής για το Caltech.
Στη διάρκεια της παραμονής του στο Caltech ασχολήθηκε με μια σπουδαία μελέτη πάνω στην ακτινοβολία από το διάστημα, που είχε εντοπίσει ο Victor Hess. Ο Μίλικαν απέδειξε ότι αυτή η ακτινοβολία πραγματικά προέρχεται έξω από τη γη και την ονόμασε "κοσμική ακτινοβολία".  
Μέχρι το 1945 που αποσύρθηκε από το Caltech, λειτούργησε ουσιαστικά ως πρόεδρος του ιδρύματος, χωρίς να πάρει ποτέ αυτόν τον τίτλο και κατάφερε να το αναδείξει ως ένα από τα σπουδαιότερα ερευνητικά κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών.  

Πέθανε από καρδιακή ανακοπή σε ηλικία 85 ετών.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1797 γεννήθηκε ο Joseph Henry.



Σαν σήμερα, στις 17 Δεκεμβρίου 1797, γεννήθηκε στο  Albany της  Νέας Υόρκης, ΗΠΑ ο Joseph Henry.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ορφανός από πολύ μικρός και η φτώχεια τον έβαλε στη βιοπάλη από νεαρή ηλικία, το ενδιαφέρον του για την επιστήμη πυροδοτήθηκε μόλις από τα δεκαέξι του, από το διάβασμα ενός βιβλίου με διαλέξεις σχετικά με επιστημονικά θέματα. Το 1819 εισήλθε στην Ακαδημία Albany με δωρεάν δίδακτρα. Σκόπευε να πάει στην ιατρική, αλλά το 1824 διορίστηκε ως βοηθός μηχανικού στο δρόμο που κατασκευαζόταν ανάμεσα στον ποταμό Hudson και τη λίμνη Erie. Το 1826 διορίστηκε καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής Φιλοσοφίας στην Ακαδημία  Albany

Μερικές από τις πιο σημαντικές έρευνές του έγιναν ενώ βρισκόταν σ' αυτή τη θέση.
Ήταν ο πρώτος που τύλιξε μονωμένο σύρμα σφιχτά γύρω από έναν πυρήνα σιδήρου, προκειμένου να φτιάξει έναν ισχυρό ηλεκτρομαγνήτη, βελτιώνοντας τις επιδόσεις του ηλεκτρομαγνήτη που είχε φτιάξει ο William SturgeonΧρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, έφτιαξε τον ισχυρότερο ηλεκτρομαγνήτη της εποχής του για το Πανεπιστήμιο Yale. 

Το 1831 δημιούργησε ένα από τα πρώτα μηχανήματα, που με τη βοήθεια του ηλεκτρομαγνητισμού κατάφερε να προκαλέσει κίνηση. Αυτό το μηχάνημα ήταν ο πρόγονος του σύγχρονου κινητήρα συνεχούς ρεύματος. Αυτή η συσκευή επέτρεψε στον Henry να κατοχυρώσει στις ΗΠΑ την ανακάλυψη του φαινομένου της αυτεπαγωγής. 

Περίπου την ίδια εποχή στη Βρετανία ο Michael Faraday επίσης κατοχύρωσε το φαινόμενο της επαγωγής ως δική του ανακάλυψη. Όμως, από τη στιγμή που πρώτος ο Faraday δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του, αναγνωρίστηκε σ' αυτόν η ανακάλυψη του φαινομένου. Για τον Joseph Henry ήταν μια πολύ άτυχη συγκυρία, όμως για τους Αμερικάνους, ο δικός τους άνθρωπος θεωρείται πρωτοπόρος.

Προς τιμήν του, η μονάδα μέτρησης του συντελεστή της αυτεπαγωγής ή της αμοιβαίας επαγωγής στο SI, πήρε το όνομα Henry με σύμβολο το Η.
Το 1832 έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Princeton.

Η ερευνητική δραστηριότητα του Henry στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού, αλλά ακόμη και στον τομέα της αεροναυπηγικής ήταν πολύ μεγάλη, με σημαντικά αποτελέσματα. Εφηύρε έναν πρόδρομο του ηλεκτρικού κουδουνιού (συγκεκριμένα μια καμπάνα που μπορούσε να χτυπά σε απόσταση μέσω ενός ηλεκτρικού καλωδίου) και το ηλεκτρικό ρελέ, που ήταν η βάση λειτουργίας του ηλεκτρικού τηλεγράφου που αργότερα ανακάλυψαν ο Samuel Morse και ο Sir Charles Wheatstone, εργαζόμενοι ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο.

Ο Joseph Henry έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στις ΗΠΑ. Έγινε γραμματέας του Εθνικού Ινστιτούτου για την Προώθηση της Επιστήμης (National Institute for the Promotion of Science), που αποτέλεσε πρόδρομο του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν (Smithsonian Institution) στο οποίο έγινε πρώτος γραμματέας του. Το 1872, σε μια οροσειρά στη νοτιοανατολική Utah δόθηκε το όνομά του (Henry Mountains). Στο πανεπιστήμιο  Princeton υπάρχουν τα "Joseph Henry Laboratories" και "Joseph Henry House" κλπ.

Ο Joseph Henry πέθανε στην Washington, DC στις 13 Μαΐου 1878 σε ηλικία 81 ετών.
                     
Πηγή: Today in Science History

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1776 γεννήθηκε ο Johann Ritter.














Σαν σήμερα, στις 16 Δεκεμβρίου 1776 γεννήθηκε ο Johann Wilhelm Ritter στο Samitz της Σιλεσίας, (τότε περιοχή της Πρωσίας, σήμερα της Πολωνίας με το όνομα Zamienice). 
Αφού εργάστηκε κάποια χρόνια σε φαρμακείο, το 1796 ξεκίνησε σπουδές ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Jena. Οι πειραματικές του έρευνες ήταν σχετικές με τη χημεία, την ηλεκτρική ενέργεια και άλλους τομείς της φυσικοχημείας. Το 1801 ο Hans Christian Ørsted επισκέφθηκε την Ιένα και έγινε φίλος του.
Οι πρώτες επιστημονικές έρευνες του Ritter αφορούσαν κάποια γαλβανικά φαινόμενα. Ερμήνευσε τις φυσιολογικές επιδράσεις που παρατηρήθηκαν από τον Luigi Galvani και άλλους ερευνητές.
Όμως ο Ritter έγινε γνωστός για την ανακάλυψη της υπεριώδους ακτινοβολίας.
Το 1801, αφού παρακολούθησε μια παρουσίαση του William Herschel για την ανακάλυψη της υπέρυθρης ακτινοβολίας (τότε λέγονταν «ακτίνες θερμότητας»), προσπάθησε να ελέγξει αν συνέβαινε το αντίθετο, δηλαδή αν υπήρχε ακτινοβολία στο άλλο άκρο του ορατού φάσματος. Δεν βρήκε ακριβώς αυτό που περίμενε, αλλά μετά από μια σειρά προσπαθειών παρατήρησε ότι ο χλωριούχος άργυρος μετατρέπεται ταχύτερα από λευκός σε μαύρος, όταν τοποθετηθεί στην σκοτεινή περιοχή του ηλιακού φάσματος, μετά την ιώδη περιοχή. Οι «χημικές ακτίνες» που βρέθηκαν από τον Ritter, αργότερα πήραν την ονομασία «υπεριώδης ακτινοβολία».    
Ο Ritter δεν είχε τακτικό εισόδημα και ποτέ δεν έγινε καθηγητής πανεπιστημίου, αλλά το 1804 εξελέγη μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Επιστημών στο Μόναχο.
Λόγω των οικονομικών δυσκολιών και της αδύναμης υγείας του πέθανε πτωχός, σε ηλικία μόλις 34 ετών, στις 23 Ιανουαρίου 1810 στο Μόναχο


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1852 γεννήθηκε ο Henri Becquerel.



Σαν σήμερα, στις 15 Δεκεμβρίου 1852, γεννήθηκε στο Παρίσι ο Antoine Henri Becquerel. Σπούδασε φυσικές επιστήμες στην École Polytechnique και μηχανολογία στην École des Ponts et Chaussées.
Το 1892 εργάστηκε στο τμήμα Φυσικής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Το 1894 έγινε μηχανικός διευθυντής του Υπουργείου Γεφυρών και Δρόμων.
Το 1896, ενώ ερευνούσε τον φθορισμό στα άλατα ουρανίου, ανακάλυψε τυχαία την ραδιενέργεια. Κάνοντας ένα πείραμα σχετικά με τις ακτίνες Χ που είχε ανακαλύψει πρόσφατα ο Βίλχελμ Ρέντγκεν, τύλιξε με φωτογραφικό φιλμ θειικό κάλιο-ουρανύλιο (του χημικού τύπου Κ2UO2(SO4)2σκεπασμένο από μαύρο χαρτί και το τοποθέτησε σε ηλιακό φως. Όταν το θειικό κάλιο-ουρανύλιο βρισκόταν στο ηλιακό φως θα έπρεπε να παράγει ακτίνες Χ, οι οποίες θα διαπερνούσαν το μαύρο χαρτί και θα θόλωναν την φωτογραφική πλάκα. Ο Μπεκερέλ παρατήρησε σε μία από τις δοκιμές του πως η φωτογραφική πλάκα επηρεαζόταν ακόμα και αν το σκεύασμα παρέμενε στο σκοτάδι. Με αυτό το πείραμα ο Μπεκερέλ ανακάλυψε πως το υλικό αυτό εξέπεμπε αυθόρμητα ακτινοβολία, η οποία ονομάστηκε ραδιενέργεια.
Τα πειράματα σχετικά με αυτή την αυθόρμητη εκπομπή ακτινοβολίας συνεχίστηκαν από το ζεύγος Πιέρ και Μαρί Κιουρί
Το 1903 μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής με το ζεύγος Κιουρί για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας.
Το 1975, στο  15ο συνέδριο της CGPM, καθιερώθηκε το Μπεκερέλ (Bq) ως μονάδα μέτρησης της ραδιενέργειας ενός ραδιενεργού υλικού, στο διεθνές σύστημα μονάδων (SI), αντικαθιστώντας το Κιουρί (Ci), μια παλιότερη μονάδα ραδιενέργειας που δεν ανήκε στο SI.
Το 1899 και 1900 μελετώντας ο Μπεκερέλ την εκτροπή των βήτα σωματιδίων από ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά ήταν ίδια με τα ηλεκτρόνια που πρόσφατα είχε ανακαλύψει ο J. J. Thomson. Ένα άλλο σημαντικό επίτευγμα του Μπεκερέλ ήταν ότι προσανατόλισε τις έρευνες των νεότερων επιστημόνων στη μελέτη των επιπτώσεων της ραδιενέργειας στους οργανισμούς, με αφορμή ένα έγκαυμα που ο ίδιος υπέστη το 1901 μεταφέροντας ένα ενεργό δείγμα ουρανίου στην τσέπη του γιλέκου του!
Ο Μπεκερέλ πέθανε σε ηλικία μόλις 56 ετών, στις 25 Αυγούστου 1908, στη Le Croisic της Βρετάνης, Γαλλία.

Πηγή: Today in Science History

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Ένταση του Ρεύματος και Αντιστάσεις - 35 Ερωτήσεις Πολλαπλής Επιλογής με το πρόγραμμα Hot Potatoes.



Φυσική Β' Λυκείου Γεν. Παιδείας

Στο αρχείο υπάρχουν 35 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής με το πρόγραμμα Hot Potatoes από την ύλη του Δυναμικού Ηλεκτρισμού (Ένταση του Ρεύματος - Αντίσταση μεταλλικού αγωγού - Νόμος του Ohm). 
Μπορείτε να δείτε και να απαντήσετε στις ερωτήσεις κάνοντας κλικ  ΕΔΩ.

Σαν σήμερα...1900 ο Max Planck διατυπώνει δημόσια τις ιδέες του για την Κβαντική Φυσική.


Ο Planck το 1918, τη χρονιά που  έλαβε το βραβείο Nobel
στη Φυσική για την εργασία του στην κβαντική θεωρία.

Σαν σήμερα ήταν, στις 14 Δεκεμβρίου 1900, όταν ο Max Planck διατύπωσε δημόσια τις ιδέες του για την Κβαντική Φυσική σε μια συνάντηση της Γερμανικής Ένωσης Φυσικών στο Βερολίνο. 
Η θεμελιώδης παραδοχή για να μπορεί να εξαχθεί ο Νόμος του Πλανκ είναι ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία μπορεί να εκπέμπεται μόνο σε κβαντισμένη μορφή, σε «πακέτα» ενέργειας, που ονομάστηκαν «κβάντα». Δηλαδή, η ποσότητα της ενέργειας που περιείχε το κάθε κβάντο ήταν υποχρεωτικά ακέραιο πολλαπλάσιο μιας στοιχειώδους ποσότητας. Στην περίπτωση αυτή, η ενέργεια Ε που μεταφέρει η στοιχειώδης ποσότητα είναι ανάλογη της συχνότητας ν της ακτινοβολίας (σήμερα η συχνότητα συμβολίζεται με f), E = hν, όπου h μία σταθερά που σήμερα ονομάζεται «σταθερά του Πλανκ» και είναι η θεμελιώδης σταθερά της Κβαντομηχανικής.
Η παραδοχή αυτή ήταν όχι απλώς αντίθετη, αλλά και ασύμβατη με τη μέχρι τότε Φυσική (που από τότε αποκαλούμε Κλασική Φυσική) και απετέλεσε τη γέννηση της Κβαντικής Φυσικής και το μεγαλύτερο διανοητικό επίτευγμα του Πλανκ.
Σε αναγνώριση αυτού του διανοητικού επιτεύγματος, ο Πλανκ τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1918.  

Πηγή: Today in Science History

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1724 γεννήθηκε ο Franz Aepinus.




Σαν σήμερα, στις 13 Δεκεμβρίου 1724, γεννήθηκε ο Franz (Maria Ulrich Theodor Hoch) Aepinus, στο Ρόστοκ της Γερμανίας. Σπούδασε ιατρική και μαθηματικά στα πανεπιστήμια της Ιένας και του Ρόστοκ, αλλά ασχολήθηκε και με τη φυσική. Παρέμεινε στο πανεπιστήμιο του Ρόστοκ διδάσκοντας μαθηματικά μέχρι το 1755. Αυτή τη χρονιά έγινε διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Βερολίνου και εκλέχτηκε στην Ακαδημία του Βερολίνου. 
Κατά τη διετή διαμονή του στο Βερολίνο έκανε σημαντικές αστρονομικές έρευνες και είχε την ευκαιρία να συνεργασθεί στα μαθηματικά με τον Leonhard Euler και στη φυσική με τον φοιτητή Johan Wilcke που του επέστησε την προσοχή στα προβλήματα της ηλεκτρικής ενέργειας. 
Συνεργαζόμενος με τον Johan Wilcke μελέτησε το ορυκτό τουρμαλίνα, που συχνά χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό υλικό και διαπίστωσε ότι η τουρμαλίνα έχει πιεζοηλεκτρικές ιδιότητες που σημαίνει ότι μπορεί να δημιουργήσει ηλεκτρικό φορτίο, όταν της εφαρμοστεί μηχανική καταπόνηση. Ο Aepinus, διαπιστώνοντας ότι οι ηλεκτρικές ιδιότητες της τουρμαλίνας έμοιαζαν με εκείνες ενός μαγνήτη, άρχισε να πιστεύει ότι τα ηλεκτρικά και μαγνητικά φαινόμενα είχαν σχέση μεταξύ τους.
Το 1757 πήρε την έδρα της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, όπου εργάστηκε μέχρι την αποχώρησή του το 1798.


Το 1759 έγραψε το σημαντικότερο έργο του "Tentamen theoriae electricitatis et magnetismi" (Μια απόπειρα στη θεωρία του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού) και ήταν το πρώτο έργο με εφαρμογή μαθηματικών στη θεωρία του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. 
Παρά το γεγονός ότι έχαιρε εκτίμησης από την τσαρίνα Αικατερίνη Β' (του ανέθεσε την εκπαίδευση του γιου της Παύλου Α') ο Ρώσος επιστήμονας Μιχαήλ Λομονόσοφ απέρριψε τις θεωρίες του Aepinus. 
Ο Aepinus με πειράματα που έκανε οδηγήθηκε στο σχεδιασμό του πυκνωτή παράλληλων πλακών, μια συσκευή που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση ενέργειας σε ένα ηλεκτρικό πεδίο. Άλλο επίτευγμά του ήταν η βελτίωση του μικροσκοπίου.
Πέθανε στο Dorpat της Ρωσίας (σήμερα ονομάζεται Tartu και ανήκει στην Εσθονία) στις 10 Αυγούστου 1802 σε ηλικία 78 ετών.
Στις 22 Ιανουαρίου 2009 ένας σεληνιακός κρατήρας ονομάστηκε Aepinus προς τιμή του.

Πηγή: Today in Science History

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Σαν σήμερα...1882 γεννήθηκε ο Max Born.



Σαν σήμερα, στις 11 Δεκεμβρίου 1882, γεννήθηκε ο Γερμανός φυσικός Max Born στο Breslau της Σιλεσίας (τώρα Wrocław, Πολωνία).

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο König Wilhelm του Breslau και το 1901 ξεκίνησε τις  σπουδές του στη φυσική και τα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της πόλης του. Λόγω του γερμανικού συστήματος που επέτρεπε στους φοιτητές να κινούνται εύκολα από το ένα πανεπιστήμιο στο άλλο, τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και το 1904 σε αυτό της Ζυρίχης
Τον Ιούλιο 1906 πήρε το διδακτορικό του στα μαθηματικά με άριστα από το Πανεπιστήμιο του Göttingen, έχοντας ως επιβλέποντα καθηγητή τον Carl Runge και εξεταστές τους Woldemar Voigt και Karl Schwarzschild
Το 1907 έγινε δεκτός με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge κι εκεί στο Εργαστήριο Κάβεντις, με την επίβλεψη του J. J. Thomson μελέτησε φυσική για ένα εξάμηνο. 
Επιστρέφοντας στη Γερμανία, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του και εργάστηκε για την υφηγεσία του. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Göttingen όπου εργάστηκε ως βοηθός ασχολούμενος με τη θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Το 1913 παντρεύτηκε με την Hedwig Ehrenberg και βαπτίστηκε Λουθηρανός Χριστιανός (ήταν Εβραίος). Ένα από τα τρία παιδιά του ήταν η Ιρέν κόρη της οποίας ήταν η ηθοποιός και χορεύτρια Ολίβια Νιούτον Τζον

Το 1915 πήρε θέση στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου ως βοηθός του Max Planck και το 1919 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Frankfurt am Main

Το 1921 διορίστηκε καθηγητής στο Göttingen και παρέμεινε εκεί για 12 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο έκανε μια σειρά μελετών σχετικά με την κβαντική θεωρία. 
Το 1926, έχοντας φοιτητή τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ που είχε διατυπώσει τις αρχές μιας νέας κβαντικής θεωρίας, συνεργάστηκε μαζί του για την ανάπτυξη της μαθηματικής διατύπωσης που θα περιέγραφε επαρκώς αυτή τη θεωρία. 

Το 1933 διέφυγε από τους Ναζί και έγινε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Το 1936, διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Σκωτία, όπου εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1953. 
Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Bad Pyrmont, μια μικρή λουτρόπολη κοντά στο Göttingen.
Τον ίδιο χρόνο (1954) μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Walther Bothe  για την στατιστική ερμηνεία της κβαντικής θεωρίας σχετικά με τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων. 
Ο Max Born πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1970 στο Göttingen σε ηλικία 88 ετών.